پاسخ کارایی نیتروژن، فسفر و روی شنبلیله به ترکیب کودهای شیمیایی و بیولوژیک در کشت گلخانه‎ای

به منظور بررسی تأثیر ترکیب کودهای بیولوژیک و شیمیایی بر ماده خشک، جذب و کارایی مصرف نیتروژن، فسفر و روی گیاه شنبلیله، آزمایشی در گلخانه پژوهشی دانشگاه شهرکرد در قالب طرح پایه بلوک‎های کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد. هشت تیمار آزمایشی شامل شاهد (عدم مصرف کود)، اوره، اوره+ سولفات روی، اوره+ ازتوباکتر، اوره+ میکوریزا، اوره+ سولفات روی+ ازتوباکتر، اوره+ سولفات روی+ میکوریزا و اوره+ سولفات روی+ میکوریزا+ ازتوباکتر مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که بین تیمارهای مختلف کودی از نظر جذب و کارایی مصرف نیتروژن، فسفر و روی، اختلاف معنی داری وجود داشت (05/0 p≤). بیشترین کارایی زراعی نیتروژن، فسفر و روی (به ترتیب با میانگین 60، 96 و 198 گرم بر گرم) در تیمار اوره+ سولفات روی+ ازتوباکتر حاصل شد. تیمار اوره+ میکوریزا دارای بیشترین کارایی جذب فسفر (7/18 درصد) بود و اختلاف آن با سایر تیمارها، بجز تیمار اوره+ سولفات روی، معنی دار بود (05/0 p≤). بیشرین کارایی فیزیولوژیک روی در تیمار اوره+ سولفات روی به‎دست آمد که اختلاف معنی داری با تیمارهای اوره+ سولفات روی+ ازتوباکتر و کاربرد توأم دو منبع بیولوژیک نداشت. بیشترین ماده خشک (292 گرم در متر مربع) نیز در تیمار اوره+ سولفات روی+ ازتوباکتر به‎دست آمد. به طور کلی، استفاده از کودهای بیولوژیک، به‎ویژه ازتوباکتر، همراه با کود اوره و سولفات روی نه تنها در افزایش ماده خشک ﻣﺅثر است، بلکه با افزایش کارایی کودهای شیمیایی می‎تواند بهره‎وری کشت گلخانه ای شنبلیله را افزایش دهد.